الیاف شیشه ای قرنهاست که که تولید شده اما تولید انبوه از رشته های شیشه ای به طور تصادفی در سال 1932 کشف شد ، هنگامیگه جیمز اسلایتر که یک محقق در اونز-ایلینوی، یک جت هوا فشرده شده در یک جریان از شیشه مذاب به راه انداخت بطور اتفاقی این الیاف را تولید کرد. ثبت اختراع برای این روش از تولید پشم شیشه برای اولین بار در سال 1933 انجام شد. اونز با شرکت کورنینگ در سال 1935 وارد معامله شد و در سال 1936 این روش را با اونز کورنینگ با نام "fibreglas" (با یک حرف S) به ثبت مجدد رساند.

در آن زمان پشم شیشه با الیافی که مقدار زیادی هوا در لابلای آن گیر افتاده و آن را به عنوان یک عایق مفید معرفی کرده بود، به ویژه که این الیاف در دمای بالا خوب عمل میکرد.

رزین مناسب برای ترکیب "پشم شیشه" با یک پلاستیک که به تولید یک ماده مرکب انجامید در سال 1936 توسط دوپونت توسعه داده شد. در واقع اولین جد رزین های پلی استر رزین مدرن Cyanamid است که از سال 1942 تولید شد که سیستم پخت پراکسید هیدروژن در آن استفاده شده است.

با ترکیبی از الیاف شیشه و رزین محتوای هوای محبوس بین الیاف با مواد پلاستیکی جایگزین شد. این جایگزینی پلاستیک خواص عایق حرارتی را مقداری کاهش داد، اما این کامپوزیت قدرت خود را به عنوان یک ماده ساختاری و ساخت و عامل ساز بسیاری از قطعات مقاوم و سبک نشان داد.

ری گرین از اونز کورنینگ با تولید اولین قایق کامپوزیت در سال 1937 اعتبار این محصول را افزایش داد. در سال 1939 در روسیه گزارش شده است یک قایق سواری از مواد پلاستیکی ساخته اند، و در ایالات متحده بدنه و بال یک هواپیما ا ز این ترکیب ساخته شد.

همچنین یک خودرو اولین بار با بدنه فایبرگلاس بصورت نمونه اولیه در سال 1946 تولید شد اما هیچگاه به تولید انبوه و تجاری نرسید.

تا اینکه بعد ها این ترکیب به صورت تجاری و در سطح وسیع بکار گرفته شد.

سالهاست که اتاق عقب انواع وانت با ورقه های فلزی سنگین تولید میشود اما نیاز به یک کابین وانت سبک و آیرودینامیک طراحان و تکنسینهای تولید این قطعه را بر آن داشت تا از فایبر گلاس برای جایگزینی فلز استفاده نمایند در سالهای اخیر اتاق عقب های تولید شده با این ترکیب با استقبال خوبی مواجه شده .

فایبرگلاس ترکیبی از الیاف شیشه با مواد پلیمری است که از الیاف شیشه به عنوان مادهٔ تقویت کننده و از مواد پلیمری به عنوان مواد چسباننده ی پایه استفاده می‌شود. فایبرگلاس یکی از پر کاربرد ترین مواد در دنیای صنعت است که در صورت آگاهی داشتن صنعت گران و اقشار مختلف از خواص و کاربردهای آن جایگزین خیلی از مواد دیگر می شود.

بسیاری از مخازن آب واسید با استفاده از فایبرگلاس عایق می شود واز پوسیدگی و ازبین رفتن مخازن وضررهای ناشی از آن جلوگیری می شود. اما بزرگترین مزیت فایبرگلاس سبک بودن ومقاوم بودن آن است که موجب شده بسیاری از صنعتگران برخی از انواع قطعات خود را از جنس فایبرگلاس تولید کنند سپر انواع خودروها، بدنه خودروهای مدل و برخی از خودروهای سبک، انواع ایرانیتها، اتاقک ها، اتاق عقب وانت یا کابین وانت، سیلوهای سیمان، مخازن نگهداری مایعات مختلف از جمله اسید، سپتیک تانکها، چربی گیرها و هزاران قطعه ی دیگر

فایبرگلاس در تولید مخازن مختلف بکار می رود. انواع رزین هایی که در ساخت مخازن فایبرگلاس بکار می روند عبارتند از: پلی استر، ونیل استر، اپوکسی می باشد. پلی استرها ضعیف در برابر خوردگی مواد خورنده بوده و ونیل استر مقاومت خوب در برابر خوردگی داشته و اپوکسی مقاوم در برابر خوردگی و حرارت می باشد.

چگالی متوسط فایبر گلاس در حدود ۱۸۵۰-۲۰۰۰ کیلوگرم بر متر مکعب است.

کامپوزیتها یا قطعات تولید شده با فایبرگلاس حاوی یک نوع یا بیشتر از الیاف تقویت کننده بوده که توسط یک رزین ( ماتریس ) احاطه میگردند.

استفاده از مواد مغزی باعث افزایش سفتی و سختی قطعات فایبرگلاس یا کامپوزیت می گردد. در بسیاری از کاربردها استفاده از مواد مغزی ( مانند فوم ها و … ) باعث افزایش قابل توجه مدول مقطعی در قطعات کامپوزیت میگردد. قطعات کامپوزیتی دارای مواد مغزی می توانند یک طرف و یا دو طرف سطح صاف و براق به شکل ساندویچ ساخته شوند.

الیاف تقویتی نقش اصلی را در استحکام و مقاومت قطعات کامپوزیت دارا هستند که تعدادی از انواع آن شامل الیاف شیشه ؛ الیاف کربن ؛ الیاف آرامید؛ کولار و غیره هستند. که الیاف ذکر شده خود دارای اشکال و انواع مختلفی می باشند. پرکاربردترین نوع مصرفی الیاف تقویت کننده در صنایع الیاف شیشه ای هستند .

در یک کامپوزیت رزین سهم بیشتری را در مقایسه با مواد دیگر به خود اختصاص می دهد که در ضمن دارای  دونقش می باشد؛ اول به عنوان چسباننده یا تثبیت کننده محل الیاف تقویتی دوم در صورت اعمال نیرو به قطعه باعث تغییر شکل و توزیع  تنش در کل سطح قطعه می گردد.

متداولترین رزین مصرفی در صنایع فایبرگلاس رزین پلی استر غیر اشباع است واز انواع دیگر می توان اپوکسی ها؛ وینیل استرها ؛ فنولیک ها و غیره را نام برد.

فایبرگلاس یک نوع پلاستیک تقویت شده با فیبر است که به طور خاص الیاف تقویت کننده الیاف شیشه هستند. الیاف شیشه بطور تصادفی در یک ورق مسطح در کنارهم قرار کرفته اند که در اصطلاح به آن chopped strand mat یا حصیر ساخته شده از رشته های خرد شده میگویند. فایبر گلاس بسته به نوع کاربرد از انواع مختلفی از فیبرهای شیشه ای ساخته میشود که این الیاف همه دارای سیلیکا و یا سیلیکات، با مقادیر مختلفی از اکسیدهای کلسیم، منیزیم، و گاهی اوقات بور هستند. فایبر گلاس از نوع مواد سبک قوی است و برای بسیاری از محصولات مورد استفاده قرار میگیرد. هر چند نمیتوان فایبرگلاس را با استحکام کامپوزیتهای با پایه ی کربن مقایسه نمود، اما شکنندگی کمتر و ارزان تر بودن مواد اولیه آن یک مزیت انکار ناشدنی است. این ترکیب از نظر وزن و قدرت و استحکام از بسیاری از فلزات بهتر عمل میکند و خاصیت شکل دهی آسان آن راه را برای تولید قطعات پیچیده که ممکن است هرگز به راحتی با فلزات تولید نشوند را هموار کرده است.

از موارد استفاده میتوان به مواردی همچون هواپیما، قایق، اتومبیل، وان حمام و محوطه، استخر، سونا، حمام آب گرم، مخازن سپتیک، مخازن آب، بام، لوله های، روکش فلزات، کست، تخته موج سواری، و پوست خارجی دربها اشاره نمود.ما در مجموعه ی کابین سازان قدرت و انعطاف این ترکیب سودمند را در جهت تولید اتاق عقب وانت یا کابین وانت و همچنین قطعات فایبر گلاس سفارشی بکار برده ایم.

از دیگر نامهای فایبر گلاس GRP (glass-reinforced plastic) glass-fiber reinforced plastic (GFRP) یا پلاستیک تقویت شده با الیاف شیشه را میتوان نام برد.